Quarantine is not to prevent the spread of termites but to minimize it. We have limited recourses. - Beverly Boyd

Op het nieuws is het overal: Spanje gaat in 'quarantaine'. Iedereen moet in hun huis blijven en mensen mogen alleen nog de straten op voor werk, boodschappen, medicijnen, medische zorgof om ouderen of kinderen te hulp te staan. In de media wordt van alles verteld en langzaam maar zeker worden medestudenten bang te worden. Wat moeten we geloven en wat niet?

Als we gaan kijken naar de toestand in Italië, mogen we allemaal van geluk spreken dat we niet in dezelfde situatie beland zijn. Nóg niet, want als we geen maatregelen nemen, zal ieder land hetzelfde te wachten staan. Daarom is het belangrijk dat er maatregelen genomen worden. Dat kan de overheid niet alleen doen; iedere bewoner is belangrijk en iedereen moet luisteren naar deze belangrijke regel: zorg dat je zo min mogelijk in aanraking komt met anderen, zodat het virus zich niet verspreidt!

In Spanje wonen veel mensen en veel toeristen komen er op vakantie. Om de situatie zoveel mogelijk onder controle te houden, worden politie en het leger ingezet om te controleren of mensen zich wel echt aan de regels houden. Zo niet? Dan krijg je een boete van tussen de 500 en 2000 euro. Het gaat immers om mensenlevens. Misschien vinden sommige mensen dit overdreven, maar ik vind het ergens wel goed dat er zo consequent gehandeld wordt. Wij als docenten leren toch ook om consequent te zijn in een doodnormaal klaslokaal? Waarom dan niet als de situatie serieus wordt?

Een paar maanden geleden besloot ik om in Biteri Hall of Residence te verblijven: een groot gebouw met zat mogelijkheden. We hebben klaslokalen, keukens, openbare en privé douches, een filmkamer, een sportkamer en kleine lokalen waar men kan vergaderen. Nu alle Baskische mensen weg zijn, een paar van mijn lieve vrienden weer teruggaan naar huis, is de Residence bijna leeg. We lopen nog met vier mensen rond die hier zullen blijven. Mijn klasgenoten verblijven ergens anders en zullen vaak langskomen, want ik ben dit keer de gelukkige! Ik heb een terrein, bijna voor mij alleen! Ik mag de straten niet op, maar ik mag wel rondlopen op het terrein, om zo toch van de zon te genieten of om een balletje te slaan als ik beweging nodig heb. En ik heb vier wasmachines en twee drogers!

Vandaag hebben Javier en ik eens even goed gekeken naar wat we kunnen eten voor de komende tijd. De supermarkten zijn gewoon open, dus we maken ons geen zorgen. Toch hebben veel mensen dingen achtergelaten die wij kunnen gebruiken. We hebben eens goed opgeruimd. De meesten komen weer terug en zien dit als een 'vakantie'. Zo ging Paulina terug naar Mexico en zit Marc in Catalonië. Ik hoop dat ik ze zie als ze over een week of 3 weer terugkomen, weer zongebruind en fit na hun 'vakantie'.

Toch verveel ik me nog niet. Scholen gaan gewoon door, online! Doordeweeks heb ik gewoon online lessen en ik heb genoeg opdrachten die ik kan uitvoeren, binnen of buiten op het terrein. Mijn klasgenoten kunnen met mij samen in de vergaderkamers of in het klaslokaal studeren en tijdens de pauzes kunnen we een filmpje kijken in de filmkamer. Ik zie het nog altijd positief in.

In Nederland lijkt het ook te ontploffen. Geregeld krijg ik artikelen doorgestuurd door mijn ouders. "Blijf vooral daar, want ze lijken het daar beter onder controle te hebben dan hier thuis!" Mijn ouders werken allebei in de zorg en ik zou absoluut niet terug willen. Wat als ik het virus oploop en hen per ongeluk aansteek? Zij komen dagelijks in contact met de twee meest kwetsbare doelgroepen: ouderen en zieken. Laat me vooral hier blijven! Ik red me gemakkelijk en ik voel me nog altijd op mijn plek: gelukkig en gezond. Mijn familie en vrienden steunen me en zeggen dat ik, ondanks de situatie, moet genieten van mijn studie en de contacten die ik hier opdoe.

Toch vind ik het jammer dat sommige andere scholen hun studenten terughalen... Zo zijn mijn twee maatjes uit België vandaag vertrokken naar Brussel, tegen hun zin in. Ze vonden het heel erg lastig om weg te gaan, we hadden nog zo veel plannen samen! Ze hebben mijn tijd hier zo veel beter gemaakt en het was heerlijk om even lekker in mijn moedertaal met ze te babbelen. Al snap ik nog altijd het woord 'Mobilhome' niet. Zeg gewoon Camper! Ik hou van jullie <3

Ondanks dat de media zegt dat het hier escaleert, ben ik eerder bezorgd om ons kleine kikkerlandje Nederland. Ik hoop dat daar ook de nodige maatregelen worden genomen, net als hier in Spanje en Baskenland. De grootste bedreiging bevindt zich gelukkig veel erg verderop in Madrid. In mijn provincie zijn 24 gevallen tot nu toe, en het cijfer stijgt al dagen niet meer, dus dat zie ik ook positief in.

Wat hoop wel allemaal niet kan doen met de mens. Ik blijf hopen, hoop met me mee! :)