It’s a beautiful thing when a career and a passion come together

Ik was er in het begin niet zo zeker van waar ik zou gaan verblijven. In Arrasate had ik geen idee of er ook zoiets bestond als ‘studentenflats’, omdat ik nou eenmaal in een klein dorpje woon (+- 22.000 inwoners). Een van de opties was Biteri Hall of Residence: een gebouw met alleen maar studenten die aan de universiteit van Mondragon studeren of hier op zijn minst een link mee hebben gelegd. Leek me wel handig en gezellig: contacten genoeg! Toch is er een hoop veranderd.

Al anderhalve maand zit Spanje in een lockdown en alle studenten die in Baskenland wonen, zijn thuis bij hun ouders. De meeste Erasmusstudenten zijn ondertussen terug naar hun thuisland en we zijn nog met zijn vieren: Venky (India), Javi (Mexico), Julian (Colombia) en ik (LIMBURG!). We zijn anderhalve maand op elkaar aangewezen, maar we hebben bezoek: het ziekenhuispersoneel.

Niet iedereen die in het ziekenhuis in Arrasate werkt, woont dichtbij. En wat wordt er dan gedaan? Onderdak geboden! Biteri staat nu grotendeels leeg, dus er werd aangeboden om het personeel hier te laten verblijven. Dat houdt in dat ook wij ons moeten aanpassen. Toch zijn er genoeg maatregelen genomen: het personeel heeft een andere in- en uitgang, een andere keuken en de vijfde verdieping is voor hen, dus daar komen wij niet. Alleen de wasserette delen we, maar zelfs daar hebben zijde wasmachines gescheiden. Moeten we ons zorgen maken? Nee, juist niet! Als er nu iets fout gaat, hebben wij in ieder geval medische kennis om ons heen!

De lockdown staat nu nog tot 9 mei op de planning. Misschien dat we daarna weer naar buiten mogen, al hebben we niet al te veel hoop. Iedere keer wordt deze toch weer verlengd, we zijn eraan gewend. Toch houden we hoop en maken we het er het beste van :)